Nuty są znakami graficznymi, które symbolizują dźwięki. We współczesnej notacji, nuta pokazuje wysokość danego dźwięku oraz cas jego trwania. Nuty składają się z główek (cała nuta) lub główek i ogonków (np. półnuta, ćwierćnuta, ósemka...).

Wysokość dźwięku przedstawia się za pomocą odpowiedniego położenia główki nuty na pięciolinii (rys.1.)

Wartość rytmiczna nuty ma za zadanie pokazać długość trwania dźwięku w czasie. Graficznie wartości rytmiczne przedstawia się za pomocą ogonków (pionowych kresek) połączonych z główkami nut. Wyjątek stanowi cała nuta, która posiada wyłącznie niezamalowaną główkę. Ósemki i nuty krótsze mogą być grupowane za pomocą specjalnych łączników (zwanych wiązaniami lub daszkami) (rys.2.)

Pauzy to muzyczne symbole ciszy. Długość trwania pauzy jest uzależniona od jej rodzaju. Analogicznie do wartości rytmicznych nut mamy pauzę: całonutową, półnutową, ćwierćnutową, ósemkową i szesnastkową. (rys.3.)

Znaki chromatyczne oznaczają podwyższenie lub obniżenie danego dźwięku o półton (znak pojedynczy) lub o cały ton (znak podwójny). Wyróżniamy tu następujące znaki: krzyżyk i bemol oraz krzyżyk podwójny i bemol podwójny.

Znaki chromatyczne dzielimy na:

 - przykluczowe - notowane zaraz za kluczem, obowiązują w całym utworze

 - przygodne - zapisane przed konkretną nutą, obowiązują do końca taktu

Działanie znaku chromatycznego odwołuje tzw. kasownik lub w prypadku znaków przygodnych kreska taktowa. (rys.4.)

Na gryfie gitary widzimy, że obniżenie dźwięku G podówjnym bemolem (bb), przesuwa go o 2 progi w lewo a tym samym uzyskujemy dźwięk, który brzmi dokładnie jak F (a nazywa się geses). Analogicznie kiedy podwójnym krzyżykiem podniesiemy dźwięk G o cały ton do progu 7, zabrzmi on jak dźwięk A, natomiast jego właściwa nazwa to gisis. (rys.5.)